Ülke içindeki Internet kullanıcılarının Twitter kullanma oranı bakımından dünyada birinci sırada yer alan Türkiye’de, Twitter AKP hükümeti tarafından sansürlenerek yasaklandı. Aşağıda eMarketer araştırma şirketinin ülkelere göre toplam internet kullanıcıları arasında Twitter’a erişim oranı ile ilgili karşılaştırmalı tablosunu bulabilirsiniz:
Yukarıdaki resim AKP’nin İstanbul’u kanser ettiğinin resmidir… Şekli üç bin yıldır hafızalara kazınmış İstanbul tarihi yarımadasının AKP kanser hücresi musallat olduktan sonraki trajik son görüntüsü artık böyle. Rant için umarsızca inşa edilen deniz dolgusu Yenikapı sahilinde bir Ur’a dönüşmüş durumda…
AKP’nin Yenikapı’daki deniz dolgusu fotoğrafta görülen kanserli ur görüntüsünü almadan birkaç ay önce şunları yazmıştık: bkz: AKP Fuzuli İnşaatlar Enstitüsü
“Yenikapı sahili dolduruluyor. Projenin adı “İstanbul Metropolü Miting ve Gösteri Alanı”. Hedef yine “dev” bir alan inşa etmek. Sayılar da her zamanki gibi devasa: Yenikapı sahilindeki dolgu ve inşaat çalışmaları tamamlandığında 518 bin metrekaresi dolgu, tam 715 bin metrekare büyüklüğünde bir miting, gösteri, konser ve yeşil alan olacak. Bu alanda 700 bin ila 1 milyon arasında kişi miting yapabilecek. Peki, Gezi direnişi sonucu Gezi Parkı’nın kazanıldığı ve Taksim Meydanı ve çevresinde siyasi mücadelenin yükseldiği bir ortamda kim sesin dağılacağı, göstericilerin polis ile deniz arasında göz göre göre tuzağa düşeceği Yenikapı sahilinde miting yapmak isteyecek? Yenikapı sahilindeki dolgu miting alanı tıpkı Çamlıca Camii gibi kullanım değeri sıfır olan, ancak inşaatın ihale edildiği firmalara büyük rantlar elde etme imkânı sunacak bir proje. Bu projenin kullanım değerinin olmaması bir yana tarihe ve çevreye vereceği zararlar da inşaat rantının gölgesinde kalmış durumda. Çevre Mühendisleri Odası Başkanı Baran Bozoğlu, denize dolgu yapılmasının denizi kirleteceğini ve alanın depreme dayanıksız olduğunu söylüyor. Bozoğlu, dünyada gelişmiş ülkelerde uygulanmayan dolgu sisteminin her açıdan bir çevre felaketi anlamına geleceğinin altını çiziyor. “Denize ait olmayan beton yığınını oraya koyarak dolgu yapmanız denizi kirletmek anlamına gelir. Bu tıpkı denize çöp poşeti atmak gibi bir şey. Marmara ve Karadeniz’deki kirliliğin nedeni oradaki biyoçeşitliliğin azalarak canlıların ölmesi. Yani denizi doldurarak hem inşaat kaynaklı bir kirlilik oluşacak hem de ekosistem bozulacak. (Bianet’teki ilgili yazı için bkz: “Yenikapı’daki Miting alanı Ekosistemi Bozar”)”
Yenikapı sahiline tümör şeklinde deniz dolgusu yetmiyormuş gibi, bugün İstanbul’un siluetini bozan Haliç Metro Köprüsü, Sülemaniye’ye iki çirkin minare eklemiş durumda. Konuyla ilgili Bianet’in haberinde uzmanların ve UNESCO’nun itirazlarının köprünün inşaatının İstanbul’un siluetini bozmayacak şekilde yapılmasını engelleyemediği ifade ediliyor:
“İstanbul’un siluetine hançer eleştirileriyle geçen 10 yıllık süreçte “direksiz inşa edilemez” tartışmasına karşı çıkan uzmanlar, “direksiz, kablosuz” Süleymaniye’yle boy ölçüşmeyen sade bir köprü talep ettiler. Ancak sonuç değişmedi. Köprünün UNESCO ve Türkiyeli uzmanların baskılarıyla ufak değişiklikler yapılan inşaası tamamlandı.”
Yine aynı haberde görüşlerine başvurulan tarihçi Cemal Kafadar Haliç Metro Köprüsü’nün ayaklarını “Godzilla’nın Ayakları” olarak tanımlıyor ve şöyle devam ediyor: “İstanbul’un en önemli silueti, Süleymaniye’den başlayarak Topkapı Sarayı’na kadar eğilerek giden yamaçlarda, üç boyutlu, adeta bir yontu lezzeti veren, birbiri ile (ve şehrin Doğu Roma mirası ile) tenasüp adabı içinde sohbet eden Osmanlı yapılarıdır. Tartışmayı, köprünün Süleymaniye’ye olan müdahalesini konuşmakla sınırlarsak İstanbul’un eşsiz siluetine haksızlık etmiş oluruz.” Kafadar “UNESCO ile mutabakata vardık” denmesine de tepki göstererek “Bu da beni çok üzüyor. Bir kamu yöneticisi için UNESCO ile mutabakata varmış olmak kendi kamuoyunu ikna etmekten daha mı önemli?” diyor. Konuyla ilgili Bianet haberi için bkz: Tüm İtirazların Ardından Haliç Köprüsü
19 Ocak 2014, Hrant Dink’in katledilişinin yedinci yıldönümü.
Bizler yedi yıldır mahkemeleri, salonları ve sokakları dolduruyor, adalet istiyoruz. Katilleri biliyoruz. Onlar yedi yıldır katilleri birlikte korudular, birlikte susuyorlar.
Yolsuzluklar ortaya döküldükçe görüyoruz ki iktidar savaşında taraflar yer değiştiriyor ama “milli ittifak” devam ediyor. Bizler “vur” diyenler yargılanmadıkça ve esas sorumlular ortaya çıkarılmadıkça adalet talebimizi sürdüreceğiz. Her 19 Ocak’ta, dünyanın neresinde olursak olalım eşit yurttaşlar olarak eşit haklarla yaşayacağımız, hukukun üstün olduğu bir Türkiye talebimizi seslendirmekten vazgeçmeyeceğiz. Suça seyirci kalarak ona ortak olmayacağız.
Hrant için, adalet için, “Buradayız AHPARİG!” demek için; insanın kendi olma hakkını hiçe sayan otoriter, baskıcı, şöven ve şiddet yüklü devlet aklını sorgulamak, bundan payımıza düşeni anlamak ve bununla yüzleşmek için 19 Ocak`ta Hrant`ın bütün sevenlerini buluşmaya çağırıyoruz.
Geziniyoruz NYC
“Gerçek hakem, halklar ve onların vicdanlarıdır. Benim vicdanımda ise hiçbir devlet erkinin vicdanı, hiçbir halkın vicdanı ile boy ölçüşemez.”
Hrant Dink
14 yaşındaki lise öğrencisi Berkin Elvan 16 Haziran 2013 saat sabah 8’de bakkala gitmek için evden çıktı. İstanbul Okmeydanı’nda Mahmut Şevket Paşa Mahallesi’nde Gezi eylemleri boyunca orantısız şiddet uygulayan polislerden birinin attığı gaz fişeğiyle başının arkasından yaralandı, beyin kanaması geçirdi. O günden beri Okmeydanı SSK Hastanesi’nde bilinci kapalı bir şekilde yatıyor.
Polis hastaneye gelip Berkin’in delil niteliğindeki elbiselerine el koymayı denedi. 25 Haziran’da ailesinin sorumluların bulunması ve, işkence ve insan öldürmeye teşebbüs suçundan yargılanmaları için verdiği dilekçeye 25 gün boyunca işlem yapmayan savcılık, suçlamayı TCK’nın 256/1. maddesi uyarınca “zor kullanma yetkisine ilişkin sınırın aşılması” olarak değiştirdikten sonra, ancak 10 Temmuz’da kamera kayıtlarını talep etti. 25 Temmuz’da polis ne güvenlik, ne de MOBESE kamerası kaydı olmadığı yanıtını verince o gün o sokakta görev yapan polislerin kaydı istendi. 25 Eylül’de Emniyet, Berkin’in vurulduğu sokakta görevlendirilmiş polis olmadığı yanıtını verdi. Okmeydanı’nda görev yapan tüm polislerin ismi talebine ise henüz yanıt vermiş değil. Savcılar sorumlu polis memurlarını bulmak yerine tanıklık yapanlara “Berkin’in elinde o gün torpil ya da molotof kokteyli var mıydı” gibi sorular sormakla, Berkin lehine tezahürat yapanları terörist olmakla itham etmekle, Berkin’le ilgili haber yapan bazı gazetecilere 6 tane dava açmakla uğraştılar.
Polis, Berkin’e destek için gösteri hakkını kullanan ve basın açıklaması yapmak isteyen vatandaşlara 31 Temmuz’da Taksim’de ve 16 Kasım’da Çağlayan Adliyesi’nin önünde şiddet uyguladı. Kendi işledikleri suça vatandaşların gösterdiği haklı tepkiyi kaba kuvvetle bastırmaya çalıştı. Aile fertlerine saygısızlık etti ve akrabalarını darp etti. Berkin 203 gündür uyuyor. Bugüne kadar 4 önemli ameliyat geçiren Berkin’in sağlık durumu ne yazık ki hala belirsizliğini sürdürüyor.
Berkin’e destek olmak için 6 Ocak’ta tüm liselerin, üniversitelerin, dershanelerin tahtasına “İyi ki Doğdun Berkin!” yazıyoruz.
Geziniyoruz NYC
Yaşam alanlarımız mevcut siyasi iktidar aklının tüm kurumları tarafından ciddi bir tehdit altında. Bu akıl karanlık, intikamcı yüzünü daha önce Gezi Parkı’nda olduğu gibi bu kez de ODTÜ’de ve yine gaz-toz-duman arasında gösterdi.
ODTÜ’de yol açma bahanesi ile yaşanan ve halen yaşanmakta olan şey bir “kentsel tecavüz” vakasıdır. Gece karanlıkta, gözlerden uzakta, kalabalık ve alelacele yapılmıştır. Üstelik bu tecavüze bir bedel dahi biçilmeye çalışılmıştır. Yol yapılmaya çalışılan ve binlerce ağacı bir gecede yok edilen alan bir üniversitenin kampüs alanıdır ve hiç bir iktidarın keyfi ve hoyrat uygulamalarının nesnesi olmamalıdır.
Mevcut siyasi iktidar aklının bir diğer hedefi ise “üniversitelerin özerkliği fikri”dir. Bu ise üniversitenin nesnel olmayan üretimlerinin olduğu kadar sahip olduğu fiziksel varlıklarının da özerkliğidir. Bu anlamıyla ODTÜ kampüsüne yapılmakta olan müdahale aynı zamanda Türkiye üniversitelerinin özerkliği fikrinden elimizde ne kaldiysa ona yapılmaktadır.
Özetle, uygulanan gerilim politikaları devlet şiddetini normalleştirirken, buna karşı duruşları kriminalize etmekte ve marjinallik söylemi ile toplumdan yalıtmaya çalışmaktadır. ODTÜ ise üzerine yapıştırılmaya çalışılan “modern eşkıya” yaftası ile bu sürecin dışında değildir.
Bu gidiş tersine çevrilmelidir. Yaşam alanlarımızda uygulanan devlet şiddeti olağandışı ve kabul edilemez, bu şiddete karşı durmak ve direnmek ise olağan ve vatandaşlık hukukundan gelen doğal haktır.
Bizler üniversitelerin özerkliği fikrini tümden ayaklar altına alan, kentsel tecavüze bedel biçen, şiddetini normalleştirip buna karşı durmayı kriminalize eden mevcut siyasi iktidar aklının ve bu akla bir alternatif oluşturma kapasitesinden yoksun güncel kurumsal siyaset anlayışının çıkmaz sokak olduğunu görüyor ve karşı çıkıyoruz. Tüm bunlardan azade yeni dillerle ve yeni yaşam pratikleriyle mümkün kılınacak bir yol arayışına olan inancımızı yineliyoruz.
SeyyarForum
GEZIniyoruz NYC
Ottawa Gezi Platformu
Tayfun Gönül’ü kaybettik. Bu topraklarda vicdani red hareketini ve anarşizm düşüncesini ilk kez gündeme taşıyan, kimseye biat etmeyen kimseden de müdana beklemeyen, bildiği inandığı gibi yaşayan, ne güzel insandı Tayfun Gönül. Davetsiz Misafir’de de yayımladığımız Gediz Akdenizle beraber yazdığı bir yazısında “hayatı sevmekle bu dünyaya kazık kakmak isteği birbirinden tamamen farklıdır; hayatı gerçekten sevenler günü geldiğinde de gözlerini huzur içinde kapatırlar; hayatın medikalize edilmesine olduğu kadar ölümün hospitalize edilmesine de karşıyız; herkesin evinde dostları arasında ölme hakkı vardır” demişti. Öyle de öldü Tayfun, hastanelerden uzakta ve dostları arasında. Yine de sormadan edemiyor insan, neden iyiler hep daha az kalıyor bu dünyada?
Tayfun Gönül ve Gediz Akdeniz’in ilgili yazısı için bkz:
“Tıpta Ölümle Barışmak” -Tayfun Gönül ve Gediz Akdeniz-
Yazar: Harold Barclay
Çevirmen: Zarife Biliz
“30 yılı aşkın antropoloji öğretme tecrübem sırasında, öğrenciler arasında, hiçbir toplumun yönetimsiz var olamayacağı ve buna bağlı olarak her toplumun bir başının olması gerektiği mitinin çok köklü bir şekilde yerleşmiş olduğunu gördüm. Günümüz öğrencileri kilisenin dininden vazgeçmiş olsalar bile, milliyetçilik ve devletçilik dinlerinden vazgeçmediler. Çağdaş çoğulcu toplumlarda birliğin kaynağı olan, tutkal işlevi gören şey bu ikisidir. Demek ki, tıpkı ortaçağ toplumunun birliği için Tanrı inancının gerekli olması gibi, devletin ve yönetimin gerekliliği miti bu birlik için şart ve belirleyicidir. Barcley bu kitabında Aborijinlerden Pigmelere, Eskimolardan Santallara, Kızılderililerden Berberileree kadar dünyanın dört bir yanından onlarca topluluğu inceliyor; devletsiz bir toplum düşüncesinin ütopyacı bir düş olmadığını tersine insanlığın geçmişini karakterize eden bir sistem olduğunu ortaya koyuyor.”
Bu eser Ocak 2010’da Versus Yayınları tarafından yayımlanmış olup, baskısının tükenmesinin ardından anarşist kuramın ilkelerine uygun bir zihniyetle, çevirmeninin kararı ve yazarının onayıyla “açık kaynak” olarak internette ücretsiz kullanıma sunulmuştur. Okurların alıntı yaparken gerek yazarın, gerekse çevirmenin emeğine saygı göstererek, kaynak belirtmesi rica edilir. Bu eser ticari amaçlarla kullanılamaz. — Zarife Biliz
Kitabın tamamını indirmek için: Efendisiz Halklar
İçindekiler / Naverok
-Şark, Ya Da Doğu ‘Ora’ Kadınlarının Evi – Evrim Alataş
-Savunma Uzmanlarının Rasyonel Dünyasında Cinsiyet ve Ölüm – Carol Cohn
-Doğu-Batı İkileminde Cinsiyete Dayalı Kimlik Politikaları – Lêlav Zorîp
-Nedir Gerçekten Anarkafeminizm?
-Önderliğin Feminizmle İmtihanı – Zozan Özgökçe
-8 Mart Üzerine Düşünceler – Emine Özkaya
-Kesintili Degil Sürekli Praksis – Serpil Odabaşı
-İki Yüzlülük Karnemizde Orospu / Û – Rû-Spî – Leyla Sara
-Herstory! – Reni Perker
-Kewgirî û dengbêj Emê Gozê – Nali Piroz
-Dişi Kaplumbağa Kuşun İlk Uçuş Denemesi – Zelal Özgökçe
-Bu Sayı Bir Lütuf Mu – R&Z
-Kutsal Melek Anne ve Hain Şeytan Orospu Arasında Bıkkın Salınım – Gülkan Ahıska
-Cinsiyetçiliğe Kardeş Geldi Ahlakçılık – Aylin Çelik
-Godot Gelmişti Şimdi Sıra Barbarlarda – Xezal N. Karaağar
-Düşünüyorum – Ulviye Mevlan
-Tarihten Bugüne Kürt Giysileri – Nevin Güngör Reşan
-Orada Bir Yerden Bahset Bana – Deniz İlgin
-Nehirdaşlar – Girê Bêmırazan
-Bu Adalet Kimin? – Lale Çuyrak
-Eril İktidarın Çatlaklarından Sızan Özgürlük – Ramazan Kaya
-Devlet Baba ve Arketip Baba – Hemail Miran
-Alçaklığın Modern Tarihi – Tarık Aygün
-Leyla Qasim – Hüseyin Kaytan
-Anarşist Öznellikler ve Modern Öznellik – Daniel Colson
-Doğal Yaşam, Başkaldırı ve Anarşi – Ednan Şur
-Arap Dev-R-eformlarının Paradoksları – Asef Bayat
-Beden, Direniş ve Sanat – Mehmet Oruç
-Yürek Lal – Burcu Ezgi Açıkgöz
-Nêrgizname – Dilek Akkuş
-Holywood’dan Paradigmanın İflasına Bir Ayna: Kimliksiz – Rawin Sterk
-Press Filmi Üzerine – Adnan Çelik
-Feminist Kitaplık
Davetsiz Misafir 